Arap olsun, Türkmen olsun, Kürt olsun fark etmiyor, Suriyelinin de Iraklının da başlarındaki zalimlere, teröristlere karşı tek umudu var o da Türkiye.
O umutlar boşa çıkmadı.
Türkiye Suriye'de sahada, sahada olmadan önce milyonlarca Suriyeliyi kurtarmıştı. Sonra Fırat Kalkanı harekatıyla sınır hattının bir bölümünü güvenli hale getirdi. Azez-Cerablus arasında on binlerce Suriyeli kendi ülkelerinde, kendi topraklarında 2011'den sonra ilk kez yaşam alanı buldu.
Türk askeri Suriye'den çekilsin kampanyasını ABD ile PKK-PYD yürütürken, bizdeki bazı ahmaklar da "ne işimiz var Cerablus'ta" diye mırıldanıyordu.
Eğer askerimiz orada olmasaydı, sınır hattında PYD'nin terör devleti çoktan kurulmuş olacaktı.
Fırat Kalkanı 24 Ağustos 2016'da başlamıştı.
17 Ekim'de Irak'ta Musul operasyonuna girişildi.
Türkiye Irak'ta da sahadaydı.
Engellemelere rağmen çekilmedi, Başika üssü terk edilmedi.
Amerikan askerleri, Fransız askerleri, Haşdi Şabi militanları, PKK teröristleri ve onların karşısındaki DAEŞ teröristleri, Musul'u yerle yeksan edip, paylaşma planlarına başladı.
Türk askeri Kuzey Irak'tan çekilseydi bu paylaşım çoktan son bulmuş olacaktı.
Asker orada kalarak caydırıcı özelliğini gösterdi bununla da yetinilmedi, Musul'un paylaşım planında şehrin yerel unsurları olan Sünni Araplara sürgün yolu görünmüşken, Türkiye Musul operasyonundaki tek yerel güç olan Ninova Muhafızlarını eğitip, harekata dahil edilmelerini sağladı.
Mayıs ayında bu kez Katar krizi patlak verdi. Türkiye en kritik hamleyi anında yaparak, Doha'ya asker gönderdi. Yine "ne işimiz var Katar'da" diyenleri gördük tıpkı krizi başlatan üst akılın söylediklerini seslendirdiler.
Eğer Katar'a o yerinde müdahaleyi yapmamış olsaydık bugün belki de Arap dünyası kanlı bir savaşa tutuşmuş olacaktı, Türk askerinin bölgede bulunması Suudi Arabistan-Katar-İran üçgenindeki kıvılcımın yangına dönüşmesinin önünde caydırıcı bir unsur oldu.
Meydan boş bırakılsa Katar'a Suudi Arabistan'dan askeri bir müdahale gelebilir, bunun karşılığında İran devreye girerek Körfez'de bir Şii-Sünni savaşı patlak verebilirdi.
Ve şimdi Mescid-i Aksa'da Türkiye beklentisi var.
Filistinlilerin de Iraklılar, Suriyeliler ve diğer Araplar gibi gözü kulağı Türkiye'de.
İsrail Hazreti Peygamberin mirası Mescid-i Aksa'daki 1967'den beri devam eden işgaline yeni bir boyut kazandırdı. Filistinli Mescid-i Aksa'nın elden gitmesine sessiz kalmıyor, canı pahasına Aksa'yı savunuyor.
Bu direnişte yalnızlar.
Yanlarında askeri bir güç olmasına imkan yok.
Bunun farkındalar.
Tek istedikleri Türkiye'den gelecek yüksek ses.
İsrail'e diplomatik bir hamle yapıp, dikkatlerin Aksa'daki Siyonist saldırıya çevrilmesini sağlamak.
Türkiye Gazze'de, Batı Şeria'da, Kudüs'te ne zaman bir katliam olsa, o yüksek sesi veren tek ülke oldu.
Mescidi Aksa'daki bu son olayda da yine aynısını yaptı.
